Rilling
Er zijn van die teksten waar ik soms een koude rilling van krijg.
In het boek “Het Koninkrijk” van de franse schrijver Emmanuel Carrére las ik zo’n fragment.
In het begin van dit boek beschrijft Carrére een
groep mensen voor wie het ‘zijn’ niet vanzelf spreekt.
Een groep mensen die zich van kindsbeen al de volgende
vragen stelt: Wat doe ik hier ? En wat is dat ‘ik’ ?
En wat is ‘hier’ ?
Carrére zegt over hen het volgende:
“Veel mensen brengen een heel leven door zonder dat die vragen bij hen opkomen – tenzij heel vluchtig, waarna ze gezwind weer overgaan tot de orde van de dag. Ze maken en besturen auto’s, bedrijven de liefde, voeren gesprekken bij de koffieautomaat, winden zich op omdat er te veel buitenlanders zijn in Frankrijk, of te veel mensen die vinden dat er te veel buitenlanders zijn in Frankrijk, regelen hun vakantie, maken zich zorgen om hun kinderen, willen de wereld veranderen, succes hebben, zijn als ze succes hebben bang het te verliezen, voeren oorlog, weten dat ze gaan sterven, maar denken daar zo min mogelijk aan, en dat is absoluut genoeg om een heel leven te vullen. Maar er bestaat ook een andere categorie mensen voor wie dat niet genoeg is. Of te veel. In ieder geval ligt het voor hen zo simpel niet. Zijn ze wijzer of minder wijs dan de eerste groep, daar valt eindeloos over te discussiëren, feit is dat ze nooit
zijn bekomen van een soort diepe verbazing die hun belet te leven zonder zich af te vragen waarom ze leven, wat de zin is van dat alles, zo die er is.
Het leven is voor hen een vraagteken, en ook al sluiten ze niet uit dat het een vraag is zonder antwoord. toch blijven ze op zoek gaan naar een antwoord, het is sterker dan henzelf “
Waar voelt u zich thuis ?
Ik lees nog even verder.
TvT
12/07/2015
Je af kunnen vragen waarom je hier bent? Wie je bent? Wie jouw Ik is? Stel de vraag aan een willekeurige vluchteling, die huis en haard ontvlucht is … en hij zal op de eerste twee vragen zeker antwoord geven.
Of hij de derde vraag wil beantwoorden? Hier twijfel ik. Wellicht bevindt hij zich niet in de luxe positie om op deze vraag Hier antwoord te geven. Was hij wel ooit in de positie Daar om dat te doen, maar is dat nu niet meer. Als Vrijmetselaar zoek ik naar wat mensen bindt en hoe ik kan “verbinden”. Dat is voor deze groep mensen even hard nodig. Zodat ook zij ooit weer in vrijheid en rust, net als wij nu, na kunnen denken over de vragen die Carrere oproept.
BvS 22/10/15